Pomniki przyrody

Unikatowe drzewa naszego miasta

Szczecin jest niezwykłym miastem, nie tylko ze względu na swoją ciekawą historię i zabytki, ale także z powodu występujących w nim unikatowych okazów drzew i krzewów.

Miasto otoczone jest wzgórzami- z północy Warszewskimi, z południa Bukowymi. Położenie miasta- w niecce sprawia, że w Szczecinie jest szczególny, wilgotny klimat sprzyjający wzrastaniu drzew i krzewów. Nieznaczne sumy rocznych opadów i często występujące mżawki sprzyjają wzrostowi roślin, które zyskują w naszym mieście warunki podobne do szklarniowych.

(Na podstawie  uchwały Rady Miasta z dnia 25.02.2002 r)

1. Dąb szypułkowy (Quercus Robur) o obwodzie pnia prawie 7 metrów i wysokości 20m. (ulica Chłopska, jeden z tzw. Dębów Krzywoustego)

2. Lipa Św. Ottona (drobnolistna) o obwodzie około 9 metrów i wysokości 30m

3. Platan klonolistny o obwodzie 570cm i wysokości 18m

4. Jesion wysiosły  o obwodzie 294cm i wysokości 22m

5. Miłorząb dwuklapowy  o obwodzie 258cm i wysokości 18m

I inne. (ciekawych odsyłam TU)

Jasne Błonia (im. Jana Pawła II)

Jak podaje wikipedia- "szeroki zieleniec znajdujący się na północ od gmachu szczecińskiego Urzędu Miejskiego ograniczony ulicami Ogińskiego, Szymanowskiego i Moniuszki. Od północnego zachodu przechodzi w Park Kasprowicza."
Jasne Błonia są bardzo często uczęszczane przez rodziny z dziećmi, ze względu na liczne i dobrze utrzymane place zabaw. Można spotkać wielu rowerzystów, rolkarzy, zwiedzających, a samym mieszkańcom służy często jako punkt spotkań ("Hej, widzimy się pod orzełkami"). Pomnik stojący tam od 1979 roku (Pomnik Czynu Polaków) jest obiektem niezwykle charakterystycznym, mimo, że w zasięgu wzroku mamy też duży pomnik polskiego papieża. Podczas wczesnowiosennych spacerów nie jest łatwo oderwać wzroku od kwitnących krokusów. Na ogromnym trawniku organizowane są też przeróżne imprezy okolicznościowe.

Aleja Platanów

Zaprojektowana została z rzędami platanów klonolistnych po bokach rozległego trawnika z parterowymi kompozycjami kwiatowymi i otrzymał nazwę Quistorp-Aue. Jest największym w Polsce skupiskiem tego gatunku drzew, których rośnie tu 213. Po wybudowaniu w 1979 roku Pomnika Czynu Polaków na przedłużeniu placu w kierunku Parku Kasprowicza stał się on jego dominantą. Pomnik ten wyobrażający podrywające się do lotu trzy orły, symbolizujące trzy pokolenia Polaków zaangażowanych w odbudowę Szczecina. (Patrz, Jasne Błonia)

Jezioro Szmaragdowe

Jego legenda jest powszechnienie znana, a historia jego powstania jest ciekawa. Jezioro Szmaragdowe powstało w wyrobisku dawnej kopalni, eksploatowanej przez pobliską fabrykę cementu portlandzkiego.

 Legenda miejscowa opowiada, że już od chwili uruchomienia pierwszych kopalń w okolicy, na początku XIV w., grasował w nich chciwy i złośliwy duch zwany Skarbkiem. Przez tak długi czas nagromadził on ogromne bogactwa, które ukrył pod ziemią. Schowek znajdował się u podnóża jednego z urwisk margli kredowych. Gdy kilof górnika odsłonił owe bogactwa, Skarbek zalał wszystko wodą. Szmaragdowy kolor woda zawdzięcza dużej ilości węglanu wapnia. Tyle wiadomo z miejscowej legendy.

Urokliwe miejsce jakim jest Jezioro Szmaragdowe przyciąga tłumy spacerowiczów, którzy często nie zdają sobie sprawy, jakie tajemnice mogą się kryć na jego dnie. Podwodne atrakcje jeziora od dawna są magnesem dla różnych amatorów eksploracji podwodnego świata. Na jego dnie bowiem można znaleźć ruiny budynków i urządzeń zalanej kopalni, które już same w sobie są atrakcją. Niestety, nurkowanie w Jeziorze Szmaragdowym nie jest zbyt przyjemne. Widoczność nie jest zbyt duża, nie przekracza zazwyczaj dwóch metrów. Na dnie są druty, kable, w które można się łatwo zaplątać. Do tego można natknąć się na podwodny las pełny gałęzi, konarów i całych drzew, które kiedyś porastały wzniesienia wokół jeziora. Dzisiaj są pamiątką po osuwaniu się mas ziemnych wokół jeziora. Dawna kopalnia była oczywiście odkrywkowa, więc jako takich wyrobisk podziemnych nie było.

Uroczysko Trzech Strumieni i Zdroje

 

Jak podaje wikipedia- "uroczysko wchodzące w skład lasów miejskich Szczecina położone w północnej części miasta (osiedla Stołczyn i Skolwin). Obejmuje doliny potoków: Skolwinki, Stołczynki i Połańca głęboko wcięte między wzniesienia Płaskowzgórza Przęsocińskiego. Z wierzchołków wzgórz dochodzących do 90 m n.p.m. panoramy na Dolinę Dolnej Odry i Zalew Szczeciński. Objęte ochroną jako użytek ekologiczny "Dolina strumieni Skolwinki, Stołczynki i Żółwinki"."
Miejsce to jest niezwykle urokliwe, zwłaszcza wiosną, ze względu na kwitnące nań drzewa, krzewy i kwiaty. Idealne na spacer.

Uroczysko Zdroje

Popularne miejsce weekendowego wypoczynku dla mieszkańców Szczecina. Wyznaczono szlaki turystyczne, ścieżki dydaktyczne, punkty widokowe i miejsca do palenia ognisk (Polana Widok i Polana Słoneczna). 

W pobliżu są dwie restauracje ("Szmaragd" i "Grota") oraz hotel "Panorama". Największą atrakcję stanowią: Jezioro Szmaragdowe (opisane w osobnym poście) i okolice oraz punkty widokowe - Wzgórze Akademickie, Oko na Szczecin, Skórcza Góra i Wzgórze Czanowskie.

Wieża Quistorpa

 Wieża ta (nie oszukujmy się, zostały po niej jedynie schody) została wzniesiona w roko 1904 w hołdzie dla ojca Martina Quistorpa. Wieża Quistorpa wraz z okolicznym obszarem, zagospodarowanym licznymi alejkami i zielenią ogrodową, stanowiła punkt docelowy niedzielnych spacerów szczecinian. Projekt wieży został wykonany przez Franza Schwechtena, jednego z berlińskich architektów, współpracownika Waltera Gropiusa. Schwechten stworzył Zamek Cesarski w Poznaniu, a także w Berlinie, m.in. Kościół Pamięci i Dworzec Anhalcki oraz niektóre budynki w centrum oraz gmach filharmonii (nie zachowane do obecnych czasów, z powodu wojny, gdzie nawet możliwe do odbudowania, były rozbierane na cegły wiezione głównie do Warszawy).

Okoliczności i dokładny czas zburzenia wieży nie są do końca jasne. Jedna spośród wersji mówi, że wieża zniszczona została w 1944 roku wskutek jednego z alianckich nalotów bombowych, inna – że wysadzona była w powietrze przez Niemców w 1945 podczas walk o Szczecin, ponieważ stanowiła łatwy punkt odniesienia dla radzieckiej artylerii. Obecnie na wzgórzu znajdują się fragmenty budowli, częściowo zasypane ziemią i zarośnięte.

 "W latach świetności na parterze wieży była letnia kawiarnia, natomiast na jej szczycie - punkt widokowy. Z wysokości 45 metrów można było podziwiać panoramę miasta. Dodatkową atrakcją jest wybudowany tuż przed wojną podziemny schron. Wejście jest tuż przy wieży, a wychodzi się z niego w środku Lasu Arkońskiego. " -Głos Szczeciński (2009)